De Vijverberg is net een sprookjesboek. In het boek wordt verteld dat in het sprookjesbos lang niet iedereen lang en gelukkig leeft. Er gebeuren dan ook nog wel eens spannende dingen. De sprookjesboom aan de Zephirlaan, juist ja de boom waar de fiets met dubbele stang tegenaan staat ,krijgt altijd alles mee en staat te popelen om de mooiste verhalen uit het sprookjesbos te delen!
Lang, heel lang geleden, op een dag in het jaar 1954. Op een veldje bij een gymnastiekzaal aan de Doetinchemse Steinlaan. De Graafschap werkt onder leiding van oefenmeester Leendert IJsennagger onder grote belangstelling haar eerste trainingen af, hier verdwijnt ook de Achterhoekse nuchterheid. Na een magistrale eerste training werd zij op meedogenloze wijze verzwolgen door ‘Het Onnoembare’, het Kwaad, dat ook heden ten dage nog immer rondwaart in deze contreien en zich manifesteert als een monsterlijk, katachtig wezen dat promotie genoemd wordt.
Vooruit dan maar. Voorzichtig de route voor de kampioenskar verkennend, ontwaar ik op het plein voor het gemeentehuis een tent van 25 bij 65 meter. In het gevaarte schijnt het gala, als voorgloeier voor de plaatselijke carnaval, plaats te vinden. Geen wonder dat de tent zo groot is, anders kunnen alle ego’s er waarschijnlijk niet in.
Op een parkeerplaats in Kaatsheuvel ondertussen staat een bus geparkeerd met opschrift “Wi’j komt altied weer terug.” Afwachten maar. Aan de intensiteit en het enthousiasme van de reizigers zal het zeker niet liggen.
Eenmaal uitgestapt rept het gezelschap zich naar de houten achtbaan voor Joris en de Draak. De grote reisleider roept moedige reisgenoten op één van de banen te kiezen en met ‘Water’ of ‘Vuur’ het beest te kloppen. Degene die hierin het snelst slaagt, krijgt alle eer na een rit in deze houten racerachtbaan. Er zal vast financiële man zijn, die alles van tevoren heeft berekend en gecalculeerd. Hij wint dan ook overtuigend.
Dan op naar Droomvlucht.
In deze betoverende wereld met elfen en trollen komen eenhoorns en bosdieren tot leven. En wanneer de nacht valt, zweven de verwachtingen en teleurstellingen gewichtloos door de duisternis. Tot het daglicht terugkeert en iedereen in het betoverende bos weer gelukkig ontwaakt, of in slaap gesust lijkt.
Warempel, een verdwaald directielid blijkt Droomwereld ingeruild te hebben voor de Python.
Het zet zijn wereld op z’n kop en hij ontsnapt niet aan de draaiende wurggreep van de Python die in alle rust op je wacht. Overleeft hij de kronkelende bewegingen op grote hoogte in deze stalen achtbaan met dubbele looping en kurkentrekker?
We belanden op het altijd gezellige Anton Pieckplein. Op een paard in de carrousel zien we een trainer, bijgekomen van de schrik, rustig om zich heen kijken. Op zo’n dorpsplein vliegen de afkoopsommen van ontslagen trainers hem om de oren. Jan heeft hier geen last van, hij heeft een extra pensioenpotje. Voor het leven. De technisch directeur heeft al gestort.
Hierna als afsluiter naar Carnaval Festival. Dit lijkt verdacht veel op onze fameuze kantine. Dansend en beukend op een housebeat houden de jonkies de oudere supporters buiten, omdat anders hun gehoorapparaat ontploft. Een derde helft die zijn weerga niet kent.
Bijzondere kantinebewoners dat Volk van Laaf. Op een barkruk slaat een nieuwe voorzitster ze met instemming gade. Ook zij is blij met zo’n ezeltje strek je dat soms zomaar vrijgevig met gouden munten strooit. Het beestje zal vast goed gevoerd door een man van Geluk. Die laatste overigens is in geen velden of wegen te zien. Een tijdje later blijkt hij een groot fan te zijn van Langnek. Niet zo gek dat hij deze vriendelijke reus in de bus meeneemt. Er is nog een plek vrij.
Als de commerciële chauffeur wat later de bus richting Achterhoek dirigeert waait door het open raam er een vel papier van het dashboard.
De woorden die te lezen zijn: Functie elders……………en Holle Bolle Gijs. Het zal.
Geloof in sprookjes, dat helpt, echt waar…….we doen het hier al meer dan 70 jaar!
Houden zo!
Groet’n en goedgoan.
Fritz
