Hoera, het is bijna weer zover. Het seizoen 2025-2026 neemt een aanvang.
Niet zomaar overigens. Na de eerste omwentelingen van de bal, haasten clubs zich om te melden hoe de ambities voor de komende voetbaljaargang er uit zullen gaan zien. Ver nog vóór diezelfde omwentelingen heeft menig ‘veur altied’ en als promotie-hebberig versleten supporter de seizoenkaart alweer verlengd en inmiddels in de brievenbus gevonden.
Voor de zevende 1e aftrap van het seizoen draagt de club het predicaat KKD-club. Tja, je zou anders wensen, al is het niet bevorderlijk voor de sfeer om nu al te gaan zeuren en zeiken over de droom die al jaren een natte blijkt te zijn. Weinig reëel, vooral nu spelers die vroeger doelbewust voor de Vijverberg kozen, wachten tot er iets leukers voorbijkomt. Leuker, is dat in Almere, leuker is dat in Emmen? Zeg het maar, of gaat het alleen nog maar om de pegels? Als dat zo is blijf je toch lekker weg als speler. Graag of helemaal niet.
Stel je voor dat trouwe liefhebbers van de blauwwitte zebra’s dat ook zouden zeggen. We wachten tot er iets leukers voorbijkomt. Waar hebben we het dan over? Toch niet over promotie en dat het moet dit jaar aub. Er moet helemaal niets, al zou het mooi zijn dat je dat niet afleest aan de inzet en opofferingsbereidheid van spelers en staf.
Eerlijk is eerlijk, er waait een andere wind. Gedurfd en moedig, laten we ons daar maar aan vast houden. En laten we maar gaan voor de ont-moeting, zoals we dat al zolang gewend zijn tijdens de derde helft. Gewoon ont-moeten in de hoop dat we niet ont-moedigd worden als we onverhoopt kampioen van het rechter rijtje worden.
Geen man overboord toch? Met een biertje en de sociale binding winnen we sowieso en ruikt het tenminste in de kantine naar een topsportklimaat. Advies: Maak je niet druk en geniet van wat je ziet. Promotie? Moet dat? Van en voor wie? Hoe en wanneer? Eerst moar es effen kieken wat ’t wut.
Niet omdat het moet, maar omdat het mag. Wees blij met je (betaald voetbal) club.
Dertig kilometer verderop, met nog meer geel in het shirt, kunnen ze het niet meer. Wij gelukkig wel.
Als ín de kantine tijdens de eindmusical van groep 8 mijn oog valt op het bord ‘Opwaardeerpunt’, moet ik glimlachen. Jazeker, het eerste punt is binnen. De rest volgt.
Een goed begin is het halve werk……………en meer.
Goedgoan!
Fritz