Daar sta je dan. Op een, voor zover mogelijke, volle en sfeervolle Vijverberg. Te genieten. Van 35 minuten prachtig voetbal. Samba voetbal hoorde ik links en rechts. Van ónze Boeren. Superboeren.
Verbazing alom, het zal u niet verbazen, die verbazing. Want dit waren we niet gewend. Één keer raken, de bal naar de goede kleur, de blik vooruit, spelvreugde, steekpassjes, “underlaps” en “overlaps”, Giovanni Korte had het al voorspeld in onze podcast, en verdomme hij heeft gelijk.
Gaat de bal nog steeds 13 keer heen weer tussen onze centrale verdedigers? Nee. En daarna uit arren moede een onmundige peer naar voren? Nee.
Elke eerste of tweede bal gaat vooruit. Door de lucht? Nou, soms. Maar veelal over de grond. Energie, plezier, werklust, Samba in plaats van Beton, we zagen het allemaal tegen Volendam.
En wat zagen we nog meer? Een trainer die jeugd brengt. Haen, Brittijn (met über-trotse familie op de Spinnekop) en Neghli. Prachtig! Dat willen we zien.
En ja, dan kan dit dus gebeuren. 0-3. En het zal nog wel vaker gebeuren, een wedstrijd duurt immers langer dan 35 minuten. En, heerlijk cliché, maak je hem zelf niet dan valt die aan de andere kant. Maar er is wél een plan, er is visie en we zien de goede intenties.
Is het dan alleen maar hosanna, en mogen we niet meer kritisch zijn? Nee en jawel. Maar nu even niet.
En dus daarom:
0-3 eraf. Trots!