Het was te voorspellen. Eén avond, één doelpunt tegen, en de blauwwitte apocalyps barstte weer in alle hevigheid los. De Graafschap verliest met 0-1 van MVV in de eerste thuiswedstrijd nota bene en je zou denken dat er een komeet op de Vijverberg is ingeslagen.
“Het is weer hetzelfde als vorig jaar.”
“Ze hebben er niks van geleerd.”
“Waarom betalen we eigenlijk nog voor een seizoenkaart?”
Serieus? Dit is wat jullie doen?
Alsof het allemaal niet voorspelbaar was. Dezelfde types die in juli nog trots hun nieuwe shirt showden op Facebook met een lauwe BBQ op de achtergrond, zitten nu alweer verbitterd te tikken op hun mobieltjes alsof hun kind net is weggestuurd van de Graafschap Voetbalacademie wegens gebrek aan talent.
Jullie kennen ze wel. De mannen van “ik volg deze club al 40 jaar” die elke zomer exact nul geduld hebben en na één verliespartij een revolutie eisen. De dames en heren met seizoenkaart, stadionbier en messcherpe analyses als “ze willen niet” of “die trainer moet opzouten.” Experts, stuk voor stuk. Geen enkel trainersdiploma, maar wél de morele plicht om alles en iedereen bij de club te fileren zodra het niet direct swingt als Barcelona in 2011.
Alsof De Graafschap verplicht is om elk seizoen in augustus al bovenaan te staan. Alsof je recht hebt op promotie omdat je stadion een goeie sfeer heeft.
Newsflash: dit is de Keuken Kampioen Divisie. Hier werk je je een ongeluk voor drie punten tegen Jong Utrecht. Hier winnen ploegen niet op naam, maar op inzet, scherpte en, ja, soms gewoon lelijk geluk. Maar nee, de mopperbrigade vindt dat ze recht heeft op champagnevoetbal omdat het clublied zo lekker bekt.
Het is vermoeiend. De eeuwige klaagzang van mensen die zogenaamd alles voor de club over hebben, behalve geduld. Allesbehalve realisme. Allesbehalve fatsoen. Eén nederlaag, de tweede van het seizoen! En het hele kaartenhuis mag volgens hen alweer om. Trainer eruit, spelers eruit, technisch directeur op het marktplein aan de schandpaal.
Je komt zeker ook opdraven als er wel gewonnen wordt? Als die jonge gasten zich ontwikkelen, als het team wél een serie neerzet, als diezelfde “waardeloze” spits er ineens vier in drie wedstrijden inschiet? Nee joh. Dan blijft het stil aan de overkant. Want daar valt niks te klagen.
Dus hier een klein verzoek aan het legioen van zure gelijk hebbers: bewaar je gal even. Laat de ploeg bouwen. Of ga lekker op een andere club zitten mopperen, bij voorkeur eentje waar je toch al niks mee hebt scheelt ons allemaal een hoop hoofdpijn.
Want als jij bij elk verlies alvast je gelijk wil halen, is er maar één ding dat je écht goed begrepen hebt: hoe je jezelf voor schut zet en hoeveel azijn je pist.
Allemaal je best doen, van supporter tot ego binnen de organisatie.
Het wut alleen moar mooier!
Groet’n en goedgoan.
Fritz